بارانم...

چشمهایم زل زد و گفت :

– با هم درستش می کنیم !

و من تازه فهمیدم تنهایی چه وسعت نامحدودی دارد،

“با هم”……چه لذتی داشت این با هم، حتی اگر با هم هیچ چیزی هم درست نمی شد ؛

حتی اگر تمام سرمایه ام بر باد می رفت .

حسی که به واژه ی ” با هم ” داشتم را

با هیچ چیزی در این دنیا معاوضه نمی کردم!…

تنها کسی که وحشت تنهایی را درک کرده باشد،

می توانست حس من را در آن لحظات، درک کند!